تفسیر عرفی قراردا د

مسلما هدف از انعقاد هر قراردادی، اجرای مفاد آن و التزام به آثار آن است. تفسیر قرارداد به معنی تشخیص مفهوم مقررات آن است وهدف از آن روشن شدن مضمون و مفاد عقد است. بدون تردید چیزی که جوهر و اساس قراردادها را تشکیل می دهد، قصد و ارادهطرفین است که در واقع محور اساسی و مولد تمامی قراردادها این عنصر می باشد. از این رو به جهت کشف قصد و نیت طرفین درانعقاد و اجرای قرارداد، تفسیر قرارداد امری ضروری به نظر می رسد، که این مهم نیازمند ابزارها و شیوه هایی است که بتوانند بهمحکمه در نیل به این هدف کمک کنند. یکی از اساسی ترین و کاربردی ترین این ابزارها عرف است. برای رسیدن به این مقصود،عرف اثر مهم و غیرقابل انکاری در قوانین به خصوص در حوزه حقوق مدنی و در حوزه قراردادها دارد از این رو مندرجات و مفادقرارداد باید صریح و روشن باشد تا طرفین در این راه به مشکلی برخورد نکنند. با وجود این گاهی مفاد قراردادها به دلیل سکوت،اجمال یا ابهام طرفین دارای نکاتی تاریک می باشد که در این مرحله، بحث تفسیر قرارداد و توجه به آن ضرورت می یابد. در بحثتفسیر قراردادها نیز، عرف یکی از ابزارهای مهم و تاثیرگذار است که در اغلب موارد، راهنمایی مناسب برای تفسیر قرارداد بوده ومحکمه را در دست یافتن به قصد مشترک طرفین یاری می نماید. در نظام حقوقی ایران و مخصوصا در قانون مدنی و بحث تفسیرقراردادها، عرف مورد توجه قرار گرفته و قانون در موارد سکوت و عدم تصریح طرفین قرارداد در اکثر حالات، عرف را حاکم دانسته است.

کلیدواژه ها:

عرف ، قرارداد ، تفسیر