رابطه مدیریت آموزشی مدیران با خودکارآمدی و باورهای آموزشی معلمان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین مدیریت آموزشی مدیران با خودکارآمدی و باورهای آموزشی معلمان مقطع ابتدایی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری آن کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای و نمونه گیری در دسترس و بر اساس جدول تعیین نمونه کرجسی و مورگان تعداد ۲۵۵ معلم (۸۷ نفر مرد و ۱۶۸ نفر زن) به عنوان نمونه موردمطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های مدیریت آموزشی مدیران هلینگر (۱۹۸۵)، خودکارآمدی دبیران تچانن-موران و ولفولک هوی (۲۰۰۲) و باورهای آموزشی معلمان مک کومبز و ویسلر (۱۹۹۷) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با کمک نرم افزار SPSS۲۱ استفاده شد. بر اساس یافته ها بین مدیریت آموزشی مدیران با خودکارآمدی معلمان رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که دو مولفه ی چارچوب اهداف مدرسه و برنامه ریزی مناسب از توان پیش بینی خودکارآمدی معلمان برخوردارند. دیگر یافته نشان داد بین مدیریت آموزشی مدیران با باورهای معلمان رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون در این زمینه نشان داد که مولفه های حفظ زمان آموزشی و ترویج توسعه حرفه ای از توان پیش بینی باورهای معلمان برخوردار است؛ بنابراین از طریق توجه به ابعاد مدیریت آموزشی مدیران، می توان زمینه توسعه و بهبود خودکار آمدی معلمان را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آموزشی ، خودکارآمدی ، باورهای آموزشی