خوانشی نو از داستان «دخمه ای برای سمور ابی» با تکیه بر نظریه کهن الگوی یونگ

هوشنگ گلشیری یکی از برجسته ترین داستان نویسان دوره ی معاصر است. آثار او از حیث نگاه ویژه ای که این نویسنده به حالات روحی و روانی شخصیت داستان هایش دارد، حائز اهمیت است. در این پژوهش با تکیه بر نقد کهن الگویی و مبتنی بر آرای یونگ به بررسی داستان «دخمه ای برای سمور ابی» پرداخته ایم. هدف از پژوهش حاضر شناسایی نمادها و کهنالگوهای موجود در داستان ذکرشده که با روش تحلیل و توصیفی بررسی شده است. بر این اساس، تلاش کرده ایم کهن الگوهایی مانند ناخودآگاه جمعی، خود، آنیما، آنیموس، مادرمثالی، سایه، نقاب و ... که یونگ توجه خاصی به آن ها داشته است را در این داستان نشان دهیم. با توجه به بررسی های انجام شده به نظر می رسد که از میان کهن الگوهای متعددی که به بررسی آن ها پرداخته ایم، عمده ی توجه نویسنده در این داستان بهکهن الگوی سایه باشد که از طریق گفت وگوهای درونی شخص با خودش نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

داستان ، نقد ، یونگ ، کهن الگو ، گلشیری