اثربخشی آموزش طرحواره درمانی یانگ بر تاب آوری و سبک های فرزندپروری مادران دانش آموزان متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش طرحواره درمانی یانگ بر تاب­آوری و سبک­های فرزندپروری مادران دانش­آموزان متوسطه دوم منطقه ۵ شهر تهران(پونک) بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دانش­آموزان متوسطه دوم منطقه ۵ شهر تهران (پونک) در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تشکیل می دادند که تعداد آن­ها ۱۴۰۰ نفر می­باشند. روش نمونه­گیری این پژوهش به صورت خوشه­ای بود که تعداد گروه نمونه شامل ۳۰ نفر (۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر کنترل) به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. شرکت­کنندگان در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون ، مقیاس­های تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و فرزندپروری (بامرین، ۱۹۹۸) را تکمیل کردند و آزمودنی­های گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه­ای تحت آموزش طرحواره درمانی قرار گرفتند. تحلیل داده ­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که، آموزش طرحواره درمانی بر تاب­آوری با اندازه اثر (۶۵/۰) بیشترین تاثیر و پس از آن بر سبک فرزندپروری سهل­گیرانه با اندازه اثر (۵۲/۰) و سپس بر سبک فرزندپروری قاطعانه با  اندازه اثر (۴/۰) و در آخر بر سبک فرزندپروری مستبدانه با اندازه اثر(۳۹/۰) بیشترین تاثیر را داشته است. با توجه به نتایج می­توان گفت که، طرحواره درمانی یانگ بر بهبود تاب­آوری و سبک­های فرزندپروری مادران دانش­آموزان مقطع متوسطه دوم تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تاب آوری ، سبک های فرزندپروری ، مادران