مدیریت و بهسازی بافت های روستایی با استفاده از معیارهای دهکده اکولوژیک

رشد بی رویه شهرنشینی وروند افزایشی تخریب روستاها با مهاجرت روستاییان به شهر، خصوصا در دهه اخیر درایران، جامعه رادر ابعاد مختلف زیستی، محیطی، روانی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دچار بحران کرده است. آمار نشان می دهد سرعت سقوط جمعیت روستایی در 5 سال اخیردر ایران 3 برابر شده است .این در حالی است که اگر روستاها بخوبی مدیریت و برنامه ریزی شوند می توانند بعنوان جوامعی آرمانی، سرشار ازهماهنگی با طبیعت ودارای الگوهای بصری و زیبایی شناسی، در راستای افزایش پایداری و بهره وری گام بردارند. در همین راستا جنبش جهانی ایجاد دهکده های اکولوژیک ، با در نظر گرفتن تمام جنبه های اجتماعی، معنوی، اکولوژیکی واقتصادی می تواند راهکار مفیدی برای بهسازی روستاهای در حال تخریب، احداث سکونتگاههای جدید،افزایش تعادل و تعامل بین شهرها و روستاها و در نهایت دارای ایده های نوین برای بهتر زیستن باشد. روش تحقیق در مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی است که بر اساس مطالعات کتابخانه ای و بررسی پروژه های موفق در زمینه طراحی دهکده های اکولوژیک در جهان انجام شده و به ارایه راهکارهایی جهت افزایش توان و عملکرد روستاها در کاهش روند تخریب آنها و مدیریت توسعه بافت های با ارزش روستایی، بمنظور جلوگیری از آشفتگی ومهاجرت ساکنان آنها به شهرها با استفاده از معیارهای دهکده های اکولوژیک می پردازد.

کلیدواژه ها:

دهکده های اکولوژیک ، مدیریت و بهسازی بافتهای روستایی