ارزیابی عملکرد توابع انتقالی برای برآورد منحنی نگهداشت رطوبتی خاک های مختلف با مدل SWRC

منحنی نگهداشت آب در خاک (SWRC) اهمیت فراوانی درمطالعات مربوط به رابطه آب وخاک،حفاظتخاک،برنامه­ریزیآبیاری،زهکشی،انتقالاملاح،رشدگیاهانوبررسیتنشآبیگیاهاندارد. در این پژوهش عملکرد ۱۰ مدل منحنی نگهداشت رطوبتی خاک مدل (سایمونز و همکاران ۱۹۷۹، لیباردی و همکاران ۱۹۷۹، کمپل ۱۹۷۴، فارل و لارسون ۱۹۷۲، ون­گنوختن ۱۹۸۰، بروکس و کوری ۱۹۶۴، درایزن ۱۹۸۶، نمایی بروس-لاکسمور ۱۹۸۶، توانی بروس- لاکسمور ۱۹۸۶ و روگوسکی ۱۹۷۱) با استفاده از مدل SWRC ۳.۰ بررسی شد و پس از ارزیابی آماری، مدل­های مناسب انتخاب شدند. هفتاد و سه نمونه خاک از چای­کاری­های شهرستان لاهیجان در استان گیلان جمع­آوری، کلاس بافتی آنها تعیین و گروه­های بافتی از هم تفکیک شدند. مقدار رطوبت در هشت پتانسیل ماتریک مختلف اندازه­گیری شد. با محاسبه شاخص­های آماری ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) ، شاخص آکائیک (AIC)و ضریب تبیین () ، کیفیت برازش مدل­ها مشخص گردیدند. نتایج نشان داد در همه­ی کلاس­های بافتی مدل سایمونز و همکاران با حداقل خطای (RMSE) (از ۰۱۳۶/۰ تا ۰۳۰۷/۰ cm۳.cm-۳) و کمترین ضریب آکائیک برابر با ۱۲۸۰- و حداکثر ضریب تبیین (از ۹۶/۰ تا ۹۸/۰) و مدل توانی بروس- لاکسمور با حداکثر خطای (RMSE) (از ۰۳۷۲/۰ تا ۰۸۸۱/۰ cm۳.cm-۳) و بیشترین ضریب آکائیک برابر با ۸۷۹- و حداقل ضریب تبیین (از ۸۱/۰ تا ۹۲/۰)، به ترتیب بهترین و ضعیف­ترین عملکرد را داشتند. مدل لیباردی و همکاران نیز بعد از مدل سایمونز و همکاران عملکرد قابل قبولی داشت و بهتر از سایر مدل­ها شبیه­سازی را انجام داد. به همین دلیل، استفاده از مدل سایمونز و همکاران و مدل لیباردی و همکاران برای خاک­های شهرستان لاهیجان توصیه می­شود.