رابطه تاب آوری با سرسختی روانشناختی و راهبردهای تنظیم هیجان پرستاران شهر تهران در دوره بحران کرونا

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه تاب آوری با سرسختی روانشناختی و راهبردهای تنظیم هیجان پرستاران شهر تهران در دوره بحران کرونا بود. نوع تحقیق توصیفی و روش آن همبستگی می باشد. جامعه تحقیق شامل پرستاران بیمارستان طوس شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که تعداد ۱۲۰ نفر از جامعه مذکور به روش نمونه گیری در دسترس بعنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه سرسختی کوباسا (۱۹۸۴) و مقیاس تنظیم هیجانی گراتز (۲۰۰۴) بوده است. بمنظور تحلیل فرضیه های تحقیق از روش تحلیل رگرسیون و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که تاب آوری با سرسختی روانشناختیr=۰/۶۴۲,p=۰/۰۰۱ و مولفه های تعهد r=۰/۶۸۰,p=۰/۰۰۱، کنترل r=۰/۶۸۱,p=۰/۰۰۱، چالشr=۰/۵۳۲,p=۰/۰۰۱ و تنظیم هیجان r=۰/۵۹۴,p=۰/۰۰۱ در پرستاران بیمارستان طوس شهر تهران در دوره بحران کرونا رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سرسختی روانشناختی ، راهبردهای تنظیم هیجان