نقش ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی در پیشگیری از آسیب اجتماعی

اسکان غیررسمی نمودی از روند رو به رشد نابرابری های فضایی در شهرهاست، که ناشی از رشد سریع و نامتعادل شهرها می باشد و پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی، کالبدی را به همراه دارد. پدیده اسکان غیررسمی به عنوان یک دغدغه توسعه ای، در برنامه ششم توسعه کشور مورد اشاره قرار گرفته است. رویکردهای مختلفی در مواجهه با آن تجربه شده که رویکرد توانمندسازی، متاخرترین آن هاست. استراتژی های توسعه شهر از دیدگاه های جدید و تاثیرگذار در بهبود روند برنامه ریزی سکونتگاه های غیررسمی می باشد. اسکان غیررسمی یکی از مهم ترین معضلات شهری است که سبب کاهش سطح کمی و کیفی زندگی می­شود. تاکنون روش­های مختلفی برای ساماندهی اسکان غیررسمی ارایه شده که با شکست مواجه شده اند، اما راهبرد توانمندسازی به منظور تقلیل نابرابری­های کالبدی، اقتصادی و اجتماعی در دنیا جایگاه بالایی دارد. در انتهای پژوهش این نتیجه حاصل شد پیدایش اسکان غیر رسمی گویای وجود موانع ساختاری و ناکارآمدی سیاست های کنونی در تامین مسکن و خدمات رسانی لازم مرتبط با آن برای اقشار کم درآمد شهری در سطح کلان است. همچنین در سطح خرد نیز ضعف مدیریت شهری، وجود منابع نامشروع گروه های ذی نفع و ذی نفوذ محلی و برخوردهای غیرقانونمند در پذیرش یا رد این سکونتگاه ها، مساله را تشدید نموده است و در راستای حل مسایل این گونه سکونتگاه ها برنامه ریزی دقیق و صحیحی به منظور ساماندهی و توانمندسازی آنها ضرری است. و می توان گفت بی تفاوتی نسبت به تغییرات سریع ترکیب جمعیت شهری و روستایی و کوتاهی در برخورد با این جریان، باعث گسترش سریع اسکان غیررسمی در شهرهای بزرگ گردیده و برای ساکنین به نوعی حق مالکیت و حق سکونت ایجاد کرده است که می تواند تبعات خاص اجتماعی و زیست محیطی نیز به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، سکونتگاههای غیررسمی ، آسیب اجتماعی