بررسی تاثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد شغلی با نقش میانجی توانمندسازی معلمان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد با نقش میانجی توانمندسازی معلمان ابتدایی با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری متشکل است از کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر زاهدان با تعداد ۲۰۰ نفر که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (۱۹۷۱) روش نمونه گیری سرشماری، حجم نمونه ۲۰۰ نفر محاسبه گردید. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (۲۰۰۳)، پرسشنامه ارزیابی عملکرد زارعی رباط (۱۳۹۳) و پرسشنامه بهبود عملکرد سونگ (۲۰۰۸) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه­ ها­ مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۷۶۹/۰، ۸۱۱/۰ و ۷۱۲/۰ برآورد گردید. داده های حاصل از آن ­ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای SPSS۲۳ و LISREL۸.۸ صورت گرفت. یافته های به دست آمده از مدل معادلات ساختاری نشان دادند که ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد و ارزیابی عملکرد بر توانمندسازی اثر مستقیم دارد؛ لیکن تاثیر غیرمستقیم ارزیابی عملکرد بر بهبود عملکرد از طریق توانمندسازی کمتر از تاثیر مستقیم آن می ­باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، بهبود عملکرد ، توانمندسازی