تبیین عوامل موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در طراحی مجموعه های فرهنگی –تفریحی (نمونه موردی:شهر رشت)

موفقیت فضاهای عمومی را می توان با میزان استفاده کاربران از فضا سنجید. بدین صورت که فضا هر چقدر اجتماع پذیر تر ، موفق تر. اما آنچه در این تحقیق مور نظر است، کاهش چشمگیر مشارکت اجتماعی کاربران و درنتیجه کاهش میزان تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی است. هدف از این تحقیق سعی بر تبیین عوامل موثر بر اجتماع پذیری و ارتقاء تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی می باشد؛ زیرا امروزه، فراهم نمودن بستری مناسب به جهت گرد هم آیی و ارتقاء تعاملات اجتماعی از ضرورت بسیاری برخوردار است. در پژوهشحاضر به صورت ترکیبی از پارادایم های کیفی و کمی استفاده خواهد شد. در بخش کیفی از روش توصیفی - تحلیلی و در بخش کمی از روش پژوهش پیمایشی با تدبیر تهیه پرسشنامه جهت گرد آوری داده های تحقیق بهره برده خواهد شد. نتایج نشان می دهند اثر متغیر موقعیت و میزان دعوت کنندگی مجموعه » در جایگاه اول، متغیرهای دسترسی » در جایگاه دوم، متغیر« وجود فضاهای لازم برای عملکردها و فعالیت های گوناگون در جایگاه سوم، متغیر « چشم انداز های طبیعی و تعامل با طبیعت » در جایگاه چهارم، متغیرکیفیت محیطی» در جایگاه پنجم ، متغیر برخورداری از آسایش اقلیمی» جایگاه ششم و متغییر تناسبات بصری در جایگاه هفتم جای دارد.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، اجتماع پذیری فضا