تاثیر متون دینی بر نفس شناسی صدرالمتالهین شیرازی

حقیقت انسان، نحوه تکون و آغاز حیات او، سرنوشت و سرانجام و جایگاه او در نظام هستی، همواره کانون توجه فیلسوفان، متفکران و متالهان بوده و هست. در میان فیلسوفان یونان، به ویژه ارسطو تا سایر فیلسوفان مشاء و اشراق و حکمت متعالیه، می توان تطور و سیر تکاملی اندیشه را درباره نفس مشاهده کردد. در حکمت متعالیه صدرا، در کنار منابع عقلی و شهودی به عنوان عوامل موثر بر شناخت حقیقی نفس، بر آموزه های دینی نیز تاکید شده است. صدرا بر این باور است که بدون استمداد از آموزه های دینی و معرفت وحیانی، شناخت نفس ناطقه آدمی امکان پذیر نیست و تاملات عقلی تنها، در این وادی از دانش به جایی نمی رسد. این موضوع، رهیافت جدیدی در حوزه معرفه النفس است که مدعی است آموزه های دینی که از سرچشمه وحی می جوشد، به یاری دستاوردهای عقل بشری می شتابد تا حقیقت وجودی خویش را به او بنمایاند. در این مقاله با مراجعه به آثار ملاصدرا، کیفیت بهره گیری وی از آیات قرآنی و آموزه های دینی در تبیین مباحث اساسی علم النفس بررسی می شود

کلیدواژه ها:

صدرالمتالهین شیرازی ، نفس شناسی ، قرآن ، متون دینی ، عقل ، فلسفه