بررسی پیامدهای فردی و اجتماعی پدیده دین گریزی در نهج البلاغه

پژوهش حاضرتحت عنوان "بررسی پیامدهای فردی و اجتماعی پدیده دین گریزی در نهج البلاغه" درصدد است تا به روش کتابخانه ایوتوصیفی – تحلیلی به مطالعه و بررسی خطرناکترین بحران عصرامام علی (ع) و در ادواربعدی تاریخ اسلام، یعنی بحران اعراض از دین،دینگریزی ودین-فروشی بپردازد. دین گریزی به معنی رویگردانی از ارزشهای اخلاقی و معنوی و انحراف از دستورات خداوند ،پیامبران و سبک زندگی و سنتشان می باشد،این بحران در صورتی به وجود میآید که انسان توجهی به ارزش های الهی نداشته و باغوطهورشدن در باتلاق انواع شهوات و انحرافات اعتقادی، اخلاقیدرعمل دست به انکار وجود معنوی واصیل خویش زده و دچارخودفراموشی شده و به تبع آن سرسلسله معنویت،الله واصل توحید ،معاد ونبوت را فراموشمی کند.آنچه که از پژوهش حاضر به دست می آید مبین این نکته است که پیامدهای دینگریزی در دیدگاه امام علی (ع) در ابعاد مولفه های زیر بیان شدند: ۱ -پیامدهای فردی نظیر: ، غم از دست دادن مال ومقام ،غفلت ،پرخوری ،حرمتشکنی سیره وسنت پیامبر(ص)، پیروی از اندیشه های شیطانی از نظر امام علی (ع) بیان شدند. ۲ - پیامدهای اجتماعی از قبیل: رشد فساد اجتماعی، خیانت در امانت،به قدرت رسیدن گروه ظالمان ، مسخ ارزش ها،دنیا طلبی وگمراهیمی باشند.

کلیدواژه ها:

پیامدهای فردی واجتماعی ، پدیده دین گریزی ، نهج البلاغه