رستاخیز کهن الگوهای یونگ در داستان «بیدار کردن ابلیس معاویه را خیز وقت نماز است»

کهن الگوها صورت های ازلی مشترک در ذهن و ضمیر ناخودآگاه جمعی افراد بشر هستند که در هر دوره ای به صورت عقاید رایج آن دوره خود را نشان می دهند و نگرش آن ها می تواند شناخت ما را در مورد جریان های عمیق فرهنگی،ادبی و مذهبی در دوره های تاریخی افزایش دهد. یونگ در آثار خود از کهن الگوهای متعددی نام می برد و هر یک از آن ها را به تنهایی و در پیوند کلی باهم در شمار پرمعناترین تجلیات ناخودآگاه جمعی به شمار می آورد. در این مقاله کهن الگوهایی یونگ در قالب داستانی از دفتر دوم مثنوی)بیدار کردن ابلیس معاویه را خیز وقت نماز است) تحلیل گردیده در این پژوهش بادید مکتب روانکاوی یونگ و از منظر کهن الگویی به جهان شعری مولانا نگریسته شده و مشخص شد که این دسته از کهن الگوها تاثیر بسزایی بر ذهن و زبان این شاعر داشته اند. همچنین تاثیر کهن الگوهایی نظیر عشق، مرگ،تولد دوباره، قهرمان، و ... که همواره ذهن بشر را به خود مشغول کرده اند، در شعر مولانا بررسی شده است.داستان بیدار کردن ابلیس معاویه در سه بخش شخصیت، نماد، موقعیت مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

مولانا ، کهن الگو ، شخصیت ، موقعیت ، نماد