سیاست ها و الزامات آموزش فراگیر در مدارس

آموزش فراگیر یعنی برخورداری همه جانبه همه کودکان از امکانات جامعه و تسهیل شرایط و امکانات به منظور بهره مندی دانش آموزان با نیازهای ویژه از آموزش عمومی در کنار سایر دانش آموزان. رویکرد آموزش وپرورش فراگیر یعنی توانمندسازی مدارس در درون مدرسه ای واحد برای ارائه خدمات به تمامی کودکان به خصوص آنهایی که دارای نیازهای ویژه ای هستند. این مدارس موثرترین طرق مبارزه با نگرش های تبعیض آمیز، ایجاد جوامع محلی پذیرا، ساختن جامعه فراگیر و دستیابی به آموزش با کیفیت برای همه هستند. آموزش وپرورش فراگیر و مدرسه فراگیر در مقابل آموزش وپرورش و مدرسه جداسازی شده قرار دارد. آنچه به نام مدارس استثنایی، مدارس تیزهوشان، مدارس غیردولتی، هیات امنایی، نمونه مردمی، نمونه دولتی، رشد، فرهنگ، شاهد، عشایر، شبانه روزی، مدارس خاص اقلیت های دینی و مذهبی، مدارس فرهنگیان و مدارس اتباع افغانی، در ایران شایع است، نمونه هایی از جداسازی های آموزشی است. به واقع، منطق مسلط در نظام آموزش وپرورش کشورمان دوری از رویکرد فراگیرسازی و اقبال ولع آمیز به جداسازی های آموزشی است. این پژوهش به لحاظ روش از روش کیفی و رجوع به اسناد و مدارک بهره گرفته است. برای این منظور اسناد و مدارک مربوط موافقان و مخالفان آن، اسناد علمی مربوط به آموزش وپرورش فراگیر مورد بررسی و تحلیل کیفی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، نیاز های ویژه ، دانش آموزان ، آموزش ویژه