اثربخشی روان درمانی انگیزشی در آسیب های اجتماعی زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی انگیزشی در آسیب های اجتماعی و امنیت اجتماعی زنان سرپرست خانوار صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد.جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان سرپرست خانوار شهرستان گناباد را در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل داد.به منظور انتخاب گروه نمونه، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. تعداد ۳۰ نفر از زنان سرپرست خانوار که حاضر به همکاری و ملاک های ورود به پژوهش را داشتند، در دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و کنترل(۱۵ نفر) منتسب شدند. شرایط ورود به پژوهش نیز عبارت بود از: - سکونت در گناباد و عدم ممانعت و یا محدودیت جهت شرکت در کلاس های آموزشی - عدم استفاده از سایر مداخلات روان شناختی. شرط خروج از پژوهش نیز غیبت بیش از دو جلسه بود. روان درمانی انگیزشی به مدت ۸ جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد نگرش به آسیبهای اجتماعی بود که اعضای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، آن را تکمیل کردند. نتایج بدست آمده از تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد،روان درمانی انگیزشی به طور معناداری (p˂۰. ۰۵) منجر به کاهش آسیب های اجتماعی بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راه گشای مشاوران و درمانگران باشد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی انگیزشی ، آسیب های اجتماعی ، زنان سرپرست خانوار