ادراک برپایه امکان: تاملی بر بازشناسی الگوی اشکال

در طی چند دهه اخیر، امکان و احتمال به عنوان دو مفهوم کلیدی در بیان عدم قطعیت (نایقینی) پا به پای یکدیگر در قلمروی تصمیم ورزی من جمله بازشناسی الگوها ایفای نقش نموده اند. آنچه ایندو را از هم مجزا می سازد، همانا تاکید امکان بر وضعیت ساختار موجود در یک موقعیت است، حال آنکه احتمال عمدتا سعی دارد تا بر کارکردهای تجربه شده در گذشته یک مسئله تاکید ورزد. زمانی که بحث ساختار به میان می آید این پرسش مطرح است که اجزای یک الگو و یا یک موقعیت چگونه بر پایه مدل های معین پا به ظهور می نهد، و زمانی که موضوع ادراک برپایه امکان مطرح است، می توان چشم برآن داشت که طیفی از امکانات بالقوه در خصوص این اجزا گرد هم آمده تا به این الگو که درون آن اجزاء هر کدام بر پایه مدل ویژه ای به صحنه آمده اند، هویت بخشند. به تعبیری می توان ادعا داشت که همباشی مجموعه ای از ساختارهای شکیل معنادار می تواند زمینه ساز دریافت بهین از طبقات ممکن حاکم بر ساختاریابی این الگو باشد. در این مقاله سعی بر آن است که نشان داده شود چگونه با اتکاء بر اطلاعات مربوط به مجموعه ای از ساختارهای شکیل معنادار که برپایه مدل های معینی پا به عرصه ظهور نهاده و هویت بخش طبقات مربوطه هستند، و در کنار آن بهره گیری از منطق امکان، می توان در نهایت امکان تعلق یک الگو را به طبقات گوناگون سنجید. جهت ارائه تصویری روشن از رویکرد پیشنهادی، این مقوله در خصوص الگوی اشکال که طبیعتی ساختاری دارند، به بحث گذارده می شود.

کلیدواژه ها:

امکان ، ادراک ، بازشناسی الگو ، طبقات الگو ، الگوی اشکال ، ساختارهای شکیل معنادار