تحلیلی بر آگاهی گردشگران از مقاصد گردشگری با تاکید بر استراتژی دهان به دهان (مطالعه موردی: شهر چابهار)

زمینه و هدف: گردشگری که در دنیای امروز آن را صنعت سبز می­نامند شیوه­ای برای انتقال فرهنگ و تمدن از یک جامعه به جامعه دیگر است؛ که در فرآیند آن اثرات مثبت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، زیست­محیطی و فرهنگی فراوانی نهفته است. هر مقصد گردشگری محصولات و خدمات مختلفی را برای جذب گردشگران به آنان عرضه می­کند. موفقیت یک منطقه در صنعت گردشگری تنها به وجود جاذبه­های منحصربه فرد محدود نمی­گردد بلکه عوامل مختلفی ازجمله میزان آگاهی و شناخت در خصوص آن جاذبه ها از اهمیت فراوانی برخوردار هست. هدف پژوهش حاضر  چگونگی میزان آگاهی مردم و گردشگران با جاذبه­های گردشگری و میزان شناخت آن­ها با جاذبه­ها و رابطه آن با تعداد دفعات بازدید از آن­ها است.  روش بررسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده که با استفاده از مطالعه کتابخانه ای- اسنادی و میدانی صورت پذیرفته است. جامعه آماری شامل مردم شهر چابهار و گردشگرانی که برای بازدید به این شهر مراجعه کرده­اند می باشد؛ که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه کوکران ۳۸۲ نفر مورد مطالعه قرار گرفته­اند. اطلاعات میدانی پژوهش با ابزار پرسشنامه جمع آوری شده و برای تحلیل داده ها از نرم­افزار SPSS۱۹ و از آزمون همبستگی پیرسون برای آزمون فرضیه­ها استفاده شده است.یافته ها و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می­دهد که بین میزان شناخت و دفعات بازدید از جاذبه­ها و تمایل آن­ها به بازدید از جاذبه­ها رابطه معناداری وجود دارد؛ یعنی هر چه میزان شناخت و آگاهی از جاذبه­ها بیش­تر باشد میزان بازدید آن­ها از جاذبه­ها بیش­تر است؛ و همچنین نتایج نشان داد که بیش­ترین نحوه آشنایی افراد با جاذبه­های این شهر از طریق تبلیغات دهان به دهان بوده است با ۷/۵۳ درصد است.

کلیدواژه ها:

میزان آگاهی ، جاذبه های گردشگری ، تبلیغات دهان به دهان ، شهر چابهار