خودارزیابی کارورزان پزشکی از میزان توانایی شان در تشخیص و مراقبت درمانی بیماران بخش داخلی در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: در امتحانات معمولا سطح آگاهی دانشجویان ارزیابی میگردد که نتایج آن ممکن است با توانمندی حرفه­ای آنان تفاوت داشته باشد. تاکنون به خود­ارزیابی برای سنجش آمادگی حرفه ای دانشجویان پزشکی کمتر توجه شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان توانایی کارورزان پزشکی در مدیریت تشخیص و درمان بیماران بخش داخلی از طریق خود­ارزیابی می­باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی ۱۱۵ کارورز پزشکی دانشکده پزشکی شهید صدوقی یزد در سال ۱۳۹۶ با سرشماری انتخاب شدند. توانایی مدیریت کردن بیماریهای داخلی با پرسشنامه خود­ارزیابی شد. روایی و پایایی پرسشنامه توسط متخصصین داخلی (با ضریب آلفای کرونباخ ۷۶/۰ تا ۹۳/۰ در حیطه­های مختلف) تایید شد. داده­ها با آمار توصیفی فراوانی و میانگین نمره خود­ارزیابی و آزمون کی-دو در نرم افزار SPSS آنالیز شد. نتایج: بالاترین درصد توانایی توسط کارورزان در مدیریت بیماری های گوارش (۹/۶۳ درصد)، تنفس (۳/۶۲ درصد) و قلب (۱/۵۶ درصد)  بود و برای بیماری های غدد (۸/۴۹ درصد) کم ترین توانایی را داشتند. بالاترین درصد توانایی در مدیریت خون ریزی گوارشی (۸/۶۵ درصد)، درد سینه (۳/۶۴ درصد)، درد شکم و ریفلاکس (۵/۶۲ درصد)، تهوع/ استفراغ (۶/۶۱ درصد) و دیابت (۴/۶۱ درصد) اظهار شد. ۷/۹۴ درصد مهارت لازم گرفتن شرح حال مناسب را داشته و ۶/۸۵ درصد اخلاق پزشکی را رعایت می کنند. کارورزان در تجویز منطقی دارو و تصمیم گیری برای بیمار کم ترین توانایی را در خود دیده اند. نتیجه گیری: در ۲۳ درصد بیماری های شایع، حداقل ۵۰ درصد کارورزان در خود توانایی مدیریت مستقل بیماری را می بینند که بیانگر عدم کسب توانایی کارورزان در مدیریت بیماری های شایع از نگاه خودشان است. این شیوه ارزیابی باید همراه با ارزشیابی رایج در اولویت بندی مباحث آموزشی کارورزی به­ویژه آموزش درمانگاهی مدنظر اساتید قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Medical Internship ، self-assessment ، internal diseases ، clinical skills ، کارورزی پزشکی ، خودارزیابی ، بیماریهای داخلی ، مهارت بالینی