مطالعه مفهوم فیض الهی و استعاره ی زندان در سینمای روبر برسون(مطالعه موردی جیب بر، خاطرات کشیش روستا، یک محکوم به مرگ گریخت وژاندارک)

برسون، فیلم ساز زمان، ایمان و تنهایی است . او با نمایش دشواری های زندگی، رنج های درون ی بشر و بحران روحی آن را به تصویرمی کشد و بر نقش فیض الهی و تابیدن نور ایمان حقیقی بر کاراکترهایش پافشاری می کند. شخصیت های برسون در پی رستگاریروحی هستند. آنها از فقدان ایمان رنج می برند و در پی آنند تا روح خود را از اسارت رها سازند و رستگار شوند. هدف از انجام اینتحقیق، پاسخ به این پرسش است که مفهوم استعاره ی زندان و فیض الهی چگونه در سینمای برسون بروز کرده است؟ روش انجاماین تحقیق از منظر هدف، کاربردی-نظری و از منظر شیوه انجام، توصیفی-تحلیلی و اطلاعات نیز به شیوه کتابخانه ای به دست آمدهاست. نتایج نشان می دهد که مفهوم آزادی و رستگاری در سینمای برسون پیوندی نزدیک با مفاهیمی نظیر فیض الهی و کنش فردیدارد، آزادی در سینمای برسون از جایگاهی ویژه برخوردار است. تمام فیلم های مجموعه ی زندان برسون درباره ی آزادی روحانی استو سینماگر می کوشد تا با پیش کشیدن کنش هایی اخلاقی راهی برای نجات نوع بشر از اسارت روحی و مادی ارائه کند.

کلیدواژه ها:

آزادی ، استعاره زندان ، فیض الهی ، ایمان