بلاستوسیستیس هومینیس:پاسخ به درمان در کودکان آلوده علامت دار زیر هفت سال؛ یک گزارش کوتاه

مقدمه: آلودگی با بلاستوسیستیس هومینیس در افراد با سنین مختلف طی سال های اخیر به کرات گزارش شده است. عدم تشخیص صحیح آزمایشگاهی و نیز عدم آگاهی کافی پزشکان از امکان بیماری زا بودن این تک یاخته روده ای باعث شده این عفونت و علائم گوارشی آن در فرد مبتلا مدت ها باقی بماند. در این مطالعه اثر درمانی مترونیدازول در کودکان حاضر در مهدهای کودک شاهرود که با بلاستوسیستیس هومینیس آلوده و دارای علائم گوارشی بودند مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد و روشها: بیست کودک زیر ۷ سال مبتلا به بلاستوسیستیس هومینیس دارای علائم گوارشی شامل دل درد، اسهال، بی اشتهایی، نفخ و تهوع-استفراغ درمان دارویی شدند. تمام این کودکان به مدت ۷ روز mg/kg ۴۰-۳۰ مترونیدازول را در سه دوز خوراکی دریافت کردند و روند بهبودی در آنها ارزیابی شد. میزان پارازیتمی در این کودکان (قبل و بعد از درمان) و همچنین در ۷ کودک آلوده به بلاستوسیستیس هومینیس و فاقد علائم گوارشی نیز بررسی گردید. یافته ها: پس از تجویز مترونیدازول علائم دل درد و اسهال در تمام کودکان درمان شده((۱۰۰%)۲۰/۲۰) و سایر علائم شامل بی اشتهایی، نفخ و تهوع- استفراغ تقریبا در نیمی از آنها بهبود یافت. بعلاوه پس از درمان در آزمایش مدفوع ۱۸ نفر از این کودکان بلاستوسیستیس مشاهده نگردید، ولی در ۲ کودک دیگر تعدادی انگل یافت شد. آنالیز میزان پارازیتمی در نمونه های کودکان دارای علائم بالینی و فاقد علائم بالینی ارتباط معنی داری را بین وجود علائم بالینی و  پارازیتمی بالاتر نشان داد (۰.۰۰۱=P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مترونیدازول می تواند عفونت ناشی از بلاستوسیستیس هومینیس و علائم بالینی ناشی از آن را در کودکان زیر هفت سال به میزان قابل توجهی کاهش دهد. لذا توصیه می شود پزشکان و پرسنل آزمایشگاه ها  به افزایش کیفیت تشخیص آزمایشگاهی و کلینیکی این تک یاخته توجه بیشتری داشته باشند. کاربرد روش های درمانی نیز در صورت مشاهده علائم بالینی مدت دار توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Treatment ، symptomatic infections ، Blastocystis hominis ، children ، درمان ، عفونت های علامت دار ، بلاستوسیستیس هومینیس ، کودکان