تاثیر یکدوره تمرین شدید تناوبی و همزمان قدرتی-استقامتی بر سطوح برخی آدیپوکاین های مرتبط با مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت ملیتوس
محل انتشار: فصلنامه پژوهش سلامت، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HRJB-2-3_007
تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: فعالیت ورزشی یک جزء مهم از روش های کسب سلامت و یک شیوه جدایی ناپذیر برای کنترل بیماران دیابت ملیتوس است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یکدوره تمرین شدید تناوبی و قدرتی-استقامتی توامان بر سطوح برخی آدیپوکاین های مرتبط با مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت ملیتوس بود.
مواد و روش ها: ۵۲ نفر از زنان مبتلا به دیابت ملیتوس (سن ۴۵ تا ۶۰ سال، قند خون ناشتای بالاتر از ۱۲۶ میلی گرم بر دسی لیتر) به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و بر اساس مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) در سه گروه تمرین همزمان قدرتی-استقامتی (۱۷ نفر) و تمرین شدید تناوبی (۱۷ نفر) و کنترل (۱۸ نفر) قرار گرفتند. گروه همزمان قدرتی-استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرین استقامتی با ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب (MHR) و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه (۱-RM) انجام دادند. گروه تمرین شدید تناوبی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته ۴ تا ۱۰ تکرار آزمون وینگیت ۳۰ ثانیه ای بر روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت منظم ورزشی نداشتند. در پایان ۴۲ نفر از آزمودنی ها موفق به اتمام دوره تحقیق شدند و ۱۰ نفر آن ها به دلیل بیماری و عدم شرکت در تمرینات حذف شدند. سطوح قند خون ناشتا و انسولین ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی وابسته و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد در میزان سطوح آپلین در گروه HIT و قدرتی- استقامتی توامان تغییرات معنی داری وجود نداشت. اما ویسفاتین در گروه تمرین شدید تناوبی (۰/۰۰۳=P) و تمرین قدرتی- استقامتی توامان (۰/۰۰۱=P) تفاوت معنی دار پیدا کرد. میزان تغییرات IL-۶ بدنبال تمرین شدید اینتروال و توامان معنی دار نبود. ضمنا تغییرات غلظت TNF-α در گروه سرعتی شدید و تمرین همزمان غیرمعنی دار بود. اما تفاوت معنی داری در سطوح MCP-۱ در گروه تمرین شدید تناوبی و گروه تمرین ترکیبی مشاهده شد (به ترتیب ۰/۰۰۱ و ۰/۰۴۵).
نتیجه گیری: تمرین شدید تناوبی و همزمان قدرتی-استقامتی می توانند اثرات مثبتی بر سطوح قند خون، انسولین و مقاومت به انسولین و MCP-۱ و ویسفاتین زنان دیابت ملیتوس داشته باشند.
کلیدواژه ها:
Diabetes Mellitus ، Intense Interval Training ، Concurrent Resistance- Endurance Training ، Adipokines. ، دیابت ملیتوس ، تمرین همزمان قدرتی-استقامتی ، تمرین شدید تناوبی ، آدیپوکایین
نویسندگان
مهدی غفاری
Shahrekord university
ابراهیم بنی طالبی
Medical University of Shahrekord, Shahrekord, Iran
احمدرضا حیدری
Shahrekord university
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :