قصد تک فرزندی و تعیین کننده های آن در زنان و مردان در شرف ازدواج در تهران

هدف این مقاله، بررسی قصد تک فرزندی و تعیین کننده های آن، در زنان و مردان در شرف ازدواج ساکن شهر تهران می باشد. در این مقاله، داده های مرحله اول پیمایش یک مطالعه ترکیبی[۱] که در تابستان ۱۳۹۱ انجام شده بود، مورد تجزبه و تحلیل قرار گرفت. در این مرحله، تعداد ۸۷۱ زن و مرد مراجعه کننده به مراکز مشاوره قبل از ازدواج وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی در تهران به روش سهمیه ای خوشه ای نمونه گیری شدند. قصد تک فرزندی در ۴۶ درصد و دو فرزندی در ۲/۴۳ درصد موارد گزارش شد. تعیین کننده های قصد تک فرزندی در مردان عبارت بودند از : فردگرایی (۳۴/۱OR[۲]=)، نگرانی کمتر از مشکلات تک فرزندی (۷۴/۰OR=)، باورهای جنسیتی تساوی طلبانه (۶۶/۴ OR=) و نگرانی های فرزند پروری (۱۰/۱OR=)، درحالی که در زنان عبارت بودند از سن(۰۸/۱OR=)، نگرانی های فرزند پروری (۱۱/۱OR=)، فردگرایی(۳۱/۱OR=)، نگرانی کمتر از تک فرزندی (۶۰/۰ OR=) و آرمان گرایی در تربیت فرزند (۷۱/۱ OR=). نتایج بیانگر نوعی گذار به سوی کنترل های درونی تر بر تصمیم باروری در مناطق توسعه یافته شهری مانند تهران بوده، که منطبق بر نظریه گذار دوم جمعیتی می باشد.[۱]. mix method[۲]. Odds Ratio  (نسبت شانس)

کلیدواژه ها:

تک فرزندی ، رفتار باروری ، قصد باروری ، باروری زیر سطح جانشینی