تبیین جایگاه پیمان عدم اشاعه سلاح های هسته ای و ضمانت اجرای خروج از این پیمان مطابق با حقوق بین الملل و منشور ساز مان ملل

یکی از معضلات امروزه جامعه بین المللی نفوذ کشور های قدر تمند در سازمان ها و معاهدات بینالمللی است زیرا کشور های قدرتمند از ابزار قدرت برای فشار سیاسی بر سایر کشور ها استفادهمی کنند که این امر موجب بی ثباتی در جامعه بین المللی و فشار بیشتر بر کشور های در حالتوسعه خواهد شد. آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز به عنوان یک سازمان بین المللی که هدفخود را التزام به معاهده منع گسترش سلاح ها ی هسته ای و جلو گیری از استفاده نظامی ازتسلیحات هسته ای قرار داده بود ، در سال ۱۹۵۷ تاسیس شد و بعدها با تشکیل معاهده ان پیتی توسط کشور های قدرتمندی که ۵ عضو آن از اعضای دایمی شورای امنیت محسوب میشود ، تصویب شد . اما نگارنده در مقاله حاضر سعی کرده ابتدا جایگاه پیمان عدم اشاعهتسلیحات هسته ای را در حقوق بین الملل و همچنین نقش منشور سازمان ملل را در اجرایصحیح پیمان فوق در جامعه بین المللی مورد واکاوی قرار می دهد و سپس مزایا و معایب پیمانمنع اشاعه تسلیحات هسته ایی را نسبت به کشور های دارای سلاح هسته ایی و فاقد تسلیحاتهسته ای را بررسی کند و آثار احتمالی خروج ایران به عنوان یکی از اعضای پیمان ان . پی . تی راتبیین نماید . از ماحصل پژوهش حاضر کنترل تسلیحات هسته ایی از طریق ایجاد قوانین سختوتاثیر گذار و همچنین استفاده از پژوهشگران و نخبگان رشته حقوق بین الملل در راستای تصیحبعضی از مواد پیمان فوق برای کنترل بهتر سلاح های هسته ای در جهان می باشد و همچنینروش پژوهش حاضر از نظر نویسنده توصیفی- تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

پیمان عدم اشاعه سلاح هسته ای ، منشور سازمان ملل ، ضمانت اجرا ، حقوق بین الملل