بررسی اثربخشی درس پژوهی برخودکارآمدی معلمان مدارس

درس پژوهی یا روش پژوهش مشارکتی معلمان در کلاس درس به عنوان مهم ترین برنامه پرورش حرفه ای و خودکارآمدی معلمان شناخته شده است . پیشینه تحقیقات در زمینه آموزش ضمن خدمت معلمان نشان می دهد که ازجمله موثرترین عوامل در ارتقای خودکارآمدی معلمان، پژوهش خود آنها در کلاس درس و چگونگی ارتباط آنها با دانش آموزان است . این روش برای معلمان امکان خود نوسازی و تداوم بهسازی فرایند یاددهی - یادگیری و بهبود کیفیت آموزشی را فراهم می کند. همیشه معلمان در مرکز اصلی تغییر و تحولات نظام آموزشی قرار می گیرند و در ادبیات مربوط به آموزش معلمان، از معلم به عنوان کارگزار بازتابی نامبرده می شود و درس پژوهی با دادن چنین نقشی به معلمان، سعی در ایجاد تغییر و بهبود کیفیت تدریس دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین درس پژوهی و خودکارآمدی معلمان انجام گرفت ، از لحاظ هدف کاربردی می باشد. طرح این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه معلمان ابتدایی شهر سنندج که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه کارآمدی جمعی معلمان، شان- موران و بار (۲۰۰۴)، بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۷/۰ و ۸۴/۰ بود وروایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره کارآمدی جمعی معلمان در پیش آزمون ۷۰/۲۴ بود که در پس آزمون به ۳۰/۴۷ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۳/.۰=p در واقع بین معلمانی که درس پژوهی را انجام داده اند با معلمانی که این فعالیت را انجام نداده اند در میزانکارآمدی جمعی معلمان تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

درس پژوهی ، خودکارآمدی ، معلمان ، مدارس.