مطالعه کانی شناسی و دما-فشارسنجی سنگ های آتش فشانی منطقه تک تلار (شمال غرب زاهدان)

منطقه موردمطالعه در بخش جنوب بلوک لوت و در زون زمین درز سیستان قرارگرفته است. قدیمی ترین واحد سنگی در این منطقه فلیش-ها (ماسه سنگ، سیلتستون و شیل) به سن ائوسن است که یا با توده-های نفوذی مونزودیوریتی قطع شده اند و یا توسط سنگ های خروجی آندزیت پورفیری، داسیت و ریوداسیت های پورفیری به سن الیگوسن پوشیده شده اند. سنگ های آذرین منطقه غالبا بافت های پورفیری و پوئی کلیتیک دارند و حاوی بلورهای درشت پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن، آمفیبول و کوارتز در زمینه دانه ریز کانی های بیوتیت، آپاتیت، مگنتیت و زیرکن می باشند. سنگ های آذرین منطقه ازلحاظ ژئوشیمیایی مشخصات بارز سری ماگمایی کالک آلکالن را نشان می دهند. داده های حاصل از آنالیز ریزپردازشی بیانگر این است که آمفیبول ها در محدوده کلسیک واقع شده و ترکیب آن ها از مگنزیوهورنبلند تا چرماکیت متغیر است. محتوی Na(۲)O و (Al(۲)O(۳ در مقابل (SiO(۲ در آمفیبول ها و کلینوپیروکسن ها، بیانگر ارتباط آن ها با محیط زمین ساخت فرورانشی (S- Amph) و قرابت ساب آلکالن آن ها است. ترکیب پلاژیوکلازها از آندزین تا اولیگوکلاز متغیر است. فشار تبلور آمفیبول در سنگ های آذرین تک تلار، ۶ کیلو بار (عمق حدود ۲۲ کیلومتر) و دمای تبلور مذاب سازنده این سنگ ها، بر اساس دماسنجی کلینوپیروکسن ، حدود ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

کلینوپیروکسن ، آمفیبول ، شیمی کانی ، دما- فشارسنجی ، تک تلار