ارتباط سندرم آسیب پذیری و کیفیت خواب در سالمندان مقیم خانوار

مقدمه: سندرم آسیب پذیری و کیفیت پایین خواب از مشکلات شایع دوران سالمندی میباشند که می توانند تاثیر به سزایی در کیفیت زندگی سالمندان داشته باشند. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین سندرم آسیب پذیری و کیفیت خواب در سالمندان مقیم جامعه انجام گردید. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی- مقطعی می باشد. معیار ورود به این پژوهش شامل افراد ۷۰ ساله و بالاتر با امضای رضایت نامه کتبی بود. تعداد ۱۴۰ سالمند با نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه آسیب­پذیری فراید استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری با نرم افزار SPSS و با آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی معنادار و مثبتی بین سندرم آسیب پذیری با کیفیت خواب در سالمندان وجود داشت (۲۶/۰ r= و ۰۰۲/۰ P=). همچنین مشخص شد که بین سندرم آسیب­پذیری با پلی فارمسی؛ تاخیر در به خواب رفتن؛ مدت زمان کل خواب؛ کارایی و کفایت خواب؛ میزان داروهای خواب آور مصرفی و عملکرد نامناسب در طول روز ناشی از بی خوابی در سالمندان رابطه مثبت و معنادار وجود داشت (۰۵/۰P˂). اما نتایج نشان داد که ارتباط معنی داری بین سندرم آسیب­پذیری با کیفیت ذهنی خواب در سالمندان وجود نداشت (۰۵۲/۰P=). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده رابطه بین آسیب­پذیری و کیفیت خواب در سالمندان بود. لذا با توجه به این ارتباط نزدیک، کیفیت خواب سالمندان آسیب پذیر باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Aged ، Sleep Disorders ، Sleep Quality ، Frailty ، سالمندی ، کیفیت خواب ، سندرم آسیب پذیری