رد پای دین در روان درمانی

مباحث هویتی ومعنایی، مهمترین مسائل زندگی هستند. سوالی که برای همه ما پیش می آید و میخواهیم به پاسخ آن برسیم این است که چه کسی هستیم و وجود ما در این دنیا در خدمت چه اهدافی هست؟ اغلب افرادی که نمیتوانند معنایی برای زندگانی خود بیابند ابتدا دچار مشکلات روحی و در ادامه ممکن است با افسردگی واختلالات روحی و روانی مواجه شوند. پژوهش حاضر با هدف تعیین و تبیین اثربخشی دین در رواندرمانی انجام شد، زیرا دین ضمن توضیح این مطلب که چرا انسان قدم به این دنیای فانی گذاشته است،به اوکمک می کند تا معنایی برای زندگیش پیدا کند. در واقع دین، با یادآوری مسئولیتهای انسان به وی،یادآوری میکند که بیهوده و بدون هدف و برنامه خلق نشده است. امروزه اغلب روانشناسان بر این عقیدهاند که در طول روان-درمانی، استفاده از روشهای دینی در درمان، تاثیر احساساتی از قبیل ترس،خشم،خودکم بینی را که اثر منفی روی سلامت روانی شخص دارند؛ به حداقل می رساند.به بیان دیگر دین و روانشناسی، دو برادر ناتنی هستند و میتوانند همدیگر را در زمینه برقراری سلامت روانی انسان یاری کنند.در شرایطی که بیشتر مسائل ومشکلات روانی انسان، ناشی از برخی خصوصیات منفی درونی از قبیل ترس و عدم اعتماد بنفس و همینطور وجود بیعدالتیها می باشد، نتایج این تحقیق نشانگر موثر بودن ورود دین در جهت رفع آسیب های مذکور و کمک به بهبود شرایط بیمار بود.

کلیدواژه ها:

دین پژوهی ، روانشناسی دینی ، شناخت دینی ، سلامت روانی ، روان درمانی