تاثیر تمرینات منتخب ثبات مرکزی بر سندرم پای بی قرار و کیفیت زندگی سالمندان همودیالیزی

زمینه و هدف: سالمندان همودیالیزی به دلیل عوارض مرتبط با درمان و سبک زندگی غیرفعال، دارای کیفیت زندگی پایین تری نسبت به همسالان خود هستند. در پژوهش حاضر تاثیر تمرینات منتخب ثبات مرکزی بر سندرم پای بی قرار و کیفیت زندگی سالمندان همودیالیزی بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۳۰ نفر از بیماران تحت درمان همودیالیز        (با میانگین سنی ۵/۶±۲/۶۲ سال و سابقه دیالیز ۴/۱۸±۴/۲۹ ماه) به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هرکدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند. جهت ارزیابی سندرم پای بی قرار و کیفیت زندگی بیماران، از پرسشنامه RLS و کیفیت زندگی بیماران کلیوی (KDQOL-SF) استفاده گردید. برنامه ورزشی ثبات مرکزی منتخب، به مدت ۶ هفته          (هر هفته ۳ جلسه، ۴۵ دقیقه ای) توسط گروه تجربی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس در سطح معنی داری، ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تغییرات و تعامل در هر دو متغیر سندرم پای بی قرار (۰۰۱/۰>p) و کیفیت زندگی (۰۰۱/۰>p) در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی معنی دار بود. همچنین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، بهبود معنی داری در سندرم پای بی قرار و کیفیت زندگی مشاهده گردید (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، کادر مراقبتی مراکز دیالیز می توانند تمرینات ثبات مرکزی را در غالب یک راهبرد ایمن و کاربردی جهت بهبود سندرم پای بی قرار و کیفیت زندگی به بیماران سالمند همودیالیزی توصیه کنند.

کلیدواژه ها:

Core stability ، Hemodialysis ، Quality of life ، Restless legs syndrome ، ثبات مرکزی ، همودیالیز ، کیفیت زندگی ، سندرم پای بی قرار