بررسی تطبیقی حقوق و اختیارات نماینده قانونی و قراردادی در حقوق ایران و انگلیس

نفس انجام تعهدات، امروزه بخش جدائی ناپذیر زندگی و از مظاهر مدنی علم حقوق است. این پژوهش در جهت تبیین نظریات حقوقی درقلمرو یکی از نهادهای حقوقی یعنی نمایندگی انجام شده است. به عقیده نویسنده با مراجعه به احکام و مقررات گوناگون در باره «انجام عمل»میتوان نظریه نمایندگی را آشکار و تببین نمود » از جانب دیگری . مطابق حقوق ایران و انگلیس نمایندگی قانونی رابطه ای است حقوقی بیندو شخص که به حکم قانون ایجاد میشود و به موجب آن شخص صلاحیت دخالت در امور اصیل را با رعایت مصلحت و غبطه دارا می باشد.به هر حال منشاء وجود نمایندگان قانونی وقتی که احساس شد در اینصورت با توجه به فلسفه تاسیس این نهاد انجام هرگونه اعمال حقوقیاز جمله اعطای نیابت جهت انجام وظایف نمایندگی برای بهبود وضعیت و اداره امور مولی علیه (اصیل) صحیح بوده و این امر ایجاد کنندهقاعده عام نمایندگی قانونی است که برای نافذ شناختن اعمال او نیازی به مجوز خاصی ندارد و اعمال حقوقی ایجاد شده حتی بعد از رشدمولی علیه هم نفوذ حقوقی دارد و مولی علیه حق فسخ و یا ابطال آنرا ندارد. مگر اینکه اثبات نماید اقدام اما به علت رعایت مصلحت او صورتنمی باشد. اما در وکالت اعطائی توسط نماینده قانونی برای مولی علیه باید قائل به تفکیک شد.. به تعبیر دیگر در وکالت و نمایندگی، تمامیا بخشی از اختیارات به وکیل و نماینده واگذار میشود تا در همان چارچوب و از سوی موکل و شخص حقیقی یا حقوقی نمایندگی دهنده،اعمال اختیار نماید.

کلیدواژه ها:

نماینده ، وکالت ، اصیل ، قرار داد ، مسئولیت مدنی