مطالعه فرایند توسعه سنگاپور با رویکردی چند وجهی؛ درس هایی برای ایران

هدف از این تحقیق مطالعه فرایند توسعه سنگاپور با رویکردی چند وجهی با در نظر گرفتن تاثیرات محیط سیاسی و اقتصادی بین المللی و شرایط سیاسی،آقتصادی، اجتماعی، تاریخی و جغرافیایی بعنوان عوامل داخلی ست. برخلاف تصور متعارف، این تحقیق نشان داد که انتخاب استراتژی توسعه اقتصادی سنگاپور بویژه در دوره بعد از جنگ جهانی دوم صرفا مبتنی بر عقلانیت محض اقتصادی نبوده، نقش عوامل بیرونی نظیر تغییر محیط سیاسی و اقتصادی بین المللی در دوره پسا جنگ و همچنین شرایط سیاسی، اجتماعی، تاریخی و جغرافیایی خاص سنگاپور در این انتخاب بسیار پررنگ بوده است. شکل گیری دولت توسعه گرای سنگاپور بعد از استقلال از بریتانیا و بکارگیری شرکت های چند ملیتی به عنوان موتور پیشران صنعتی شدن بجای بهره گیری از بخش خصوصی داخلی در اجرای سیاست صادرات محور، محصول شرایط خاص سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و تاریخی این کشور بوده است. یافته های پژوهش نشان داد که مداخلات دولت توسعه گرای سنگاپور در اقتصاد جهت ارتقای صنعتی و بهبود رقابت پذیری سنگاپور در بازارهای منطقه ای و بین المللی بسیار گسترده بوده است. در مورد ایران هم با توجه به شرایط داخلی و نظم بین المللی و درس های تجربه سنگاپور، مناسب ترین استراتژی برای توسعه اقتصادی کشور فاصله گرفتن از صادرات نفت خام و حرکت به سمت مصرف آن در داخل از طریق تکمیل حلقه های میانی زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز و دیگر صنایع بالادستی موجود در کشور بمنظور اتصال آن با صنایع پایین دستی نظیر خودروسازی، لوازم خانگی، نساجی، پوشاک و دیگر صنایع استفاده کننده از مواد پتروشیمی و پلاستیکی حاصل از مشتقات نفتی معرفی گردید و در مورد الزامات بکارگیری این استراتژی بحث شد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، رویکرد چند وجهی ، سنگاپور.