بررسی تحلیل استاتیکی غیرخطی N۲ در تعیین نقطه عملکرد سازه

امروزه برای ارزیابی لرزه ای و مقاوم سازی سیستم های سازه ای، انواع تحلیل های استاتیکی و دینامیکی غیر خطی به سرعت در حال گسترش می باشند. روش های تحلیل غیرخطی به دو نوع استاتیکی و دینامیکی تقسیم می شوند، از آنجایی که روش های دینامیکی غیر خطی نیازمند حجم زیاد محاسبات بوده و اغلب زمان بر هستند و علاوه برآن انجام این گونه تحلیل ها و تفسیر نتایج حاصل از این تحلیل ها نیاز به مهارت و تخصص ویژه ای دارد، به همبن علت روش های تحلیل استاتیکی غیر خطی ( پوش اور)به دلیل سادگی و سرعت بالا نسبت به تحلیل دینامیکی غیرخطی برتری دارند. به منظور انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش اور) می توان از روشهای پیشنهادی ارائه شده در آیین نامه بهسازی لرزه ای معتبر دنیا مانند ATC۴۰ و FEM۴۴۰ استفاده کرد. ازجمله روش های موجود در این آیین نامه عبارتند از، روش طیف ظرفیت اصلاح شده و روش ضرایب تغییر مکان اصلاح شده این دو روش نام برده شده ازجمه روشهای بسیار پر کارد و مورد استفاده در تعیین نقطه عملکرد سازه ها می باشد. از طرف دیگر روش جدید دیگری مانند روش N۲ نیز وجود دارد،در این روش به علت در نظر گیری اثر مدهای بالاتر نسبت به روش های دیگر تحلیل استاتیکی غیر خطی دارای دقت بالاتری می باشد، در این مقاله سعی شده که ابتدا به به تشریح کامل روش جدید N۲ در تعیین نقطه عملکرد لرزه ای سازه ها پرداخته و سپس تفاوت های آن را با روش طیف ظرفیت در تعیین نقطه عملکرد سازه مورد بررسی قرار داده می شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی لرزه ای سازه ، تحلیل استاتیکی غیر خطی ، روش جدید N۲ ، نقطه عملکرد سازه