بررسی نوع رابطه اقلام تعهدی کل و اقلام تعهدی اختیاری با رشد فروش، رشد و کارکرد شرکت در دوره های فصلی

وجود رابطه خطی بین اقلام تعهدی و متغیرهای مستقل یکی از اصلی­ترین مفروضات در مدل های مورد استفاده در آزمون های سنجش مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی از جمله مدل جونز (۱۹۹۱) و جونز تعدیل شده (۱۹۹۵) است که در پژوهش های پیشین مورد استفاده قرار گرفته و این امر موجب سو­گیری در سنجش مدیریت سود و برآورد اقلام تعهدی اختیاری است. از طرفی عدم کنترل اثرات رشد و عملکرد شرکت بر اقلام تعهدی، موجب افزایش نرخ خطای نوع اول در آزمون های مدیریت سود می­شود. در پژوهش­ کوتاری، لئون و ویسلی (۲۰۰۵) به واپایش اثر کارکرد شرکت بر اقلام تعهدی اختیاری پرداخته شد. در پژوهش حاضر، ضمن در نظر گرفتن این متغیر، رابطه غیر­خطی بین اقلام تعهدی اختیاری و متغیرهای رشد فروش بلندمدت و رشد شرکت بر مبنای مدل جونز (۱۹۹۱) و مدل جونز تعدیل شده (۱۹۹۵) مورد بررسی و تبیین قرار می­گیرد. جامعه آماری مورد بررسی پژوهش، عبارت از ۶۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی­۱۳۹۰ الی ۱۳۹۸ است. جهت سنجش روابط­ از کل اقلام ­تعهدی و اقلام تعهدی اختیاری استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه­ای و اسناد کاوی صورت های مالی است. به منظور آزمون فرضیه­ها از رگرسیون و ترسیم نمودار بهره برده شده است. یافته­ها نشان می­دهد که بین کل اقلام تعهدی و اقلام تعهدی اختیاری و رشد فروش بلند­مدت، رشد و کارکرد شرکت رابطه غیرخطی و معناداری وجود دارد. چنین نتایجی حاکی از آن است که در نظر گرفتن رابطه غیرخطی بین اقلام تعهدی و متغیرهای مستقل موجب دستیابی به نتایج دقیق­تر در مورد وجود یا عدم وجود مدیریت سود با استفاده از اقلام تعهدی می ­شود.  

کلیدواژه ها:

discretionary accruals ، non-linear ، Sale growth ، Firm Performance ، firm growth. ، اقلام تعهدی اختیاری ، رابطه غیر خطی ، رشد فروش بلندمدت ، کارکرد شرکت ، رشد شرکت.