انعکاس ریا و تزویر در کلیات عبید زاکانی

یکی از رذیلت های اخلاقی که همواره جوامع بشری در طول تاریخ به آن دچار شده اند، ریاکاریو تزویر است. این ویژگی منفی در میان همه اقشار جامعه نفوذ پیدا می کند و آسیب های بسیاری رابه وجود می آورد. اگر اهل قدرت به این رذیله مبتلا شوند، گستره و میزان این آسیب ها بیشترخواهد بود؛ زیرا این گروه بر عده بسیاری از مردم مسلط هستند و ریاکار بودن آنان، عواقب فردیو اجتماعی متعددی را پدید می آورد. ادبیات آیین های از واقعیت های اجتماع است و نقاط ضعف وقوت شاخصه های رفتاری اقشار جامعه در آن نمود می یابد. در میان ادیبان فارسی زبان که به مقولهریاکاری پرداخته اند، عبید زاکانی از شخصیتی ویژه برخوردار است. نگاهی به کلیات او نشانمی دهد که تزویر یکی از موتیف های آثار او محسوب می شود. به این اعتبار، در مقاله حاضر باتکیه بر روش توصیفی تحلیلی و استناد به منابع کتابخانه ای، کلیات شاعر که در آن از مقولهریاکاری اهل سیاست و سردمداران قدرت سخن به میان آمده، بررسی و کاویده شده است. شاعردر سروده های خود قصد دارد ضمن برملا کردن چهره حقیقی سیاست مداران و صاحبان قدرت مرائی، مخاطبان عام و خاص خود را از ترفندهای گفتاری و رفتاری این جماعت مطلع کند تا در نهایت، مردم با کنار زدن آنها، زمینه های لازم را جهت ایجاد جامعه ای مطلوب و آرمانی فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

عبید زاکانی ، کلیات ، ریا و ریاکاری ، صاحبان قدرت ، جامعه