بررسی طراحی معماری پایدار با رویکرد طراحی معماری بیونیک و ارتباط آنها بایکدیگر

امروزه به نظر میرسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری می تواند به عنوان عاملی موثرجهت رسیدن به اهداف پایداری مطرح شود. در سال های اخیر بیانیه ها و مقالات بی شماری در زمینه اصول معماری توسطمحققان مختلف در سراسر دنیا مطرح شده است. مفهوم پایداری در عصر حاضر آنچنان اهمیتی یافته است که هر بحثمعاصری درباره محیطزیست و معماری بدون توجه به این مفهوم بحثی ناتمام محسوب می شود. معماری پایدار یکفرآیندی است که میتواند تکرار شود. معماری پایدار می تواند در کیفیت محصول نهایی تاثیرگذار باشد و فرآیندی کهماندنی باشد را تشخیص دهد. در این راستا الهام گیری از معماری بیونیک می تواند در طراحی معماری پایدار موثر واقعگردد. بیونیک علمی است که مشکلات فنی و سازهای را می تواند از راه های زیستی حل کند، به عبارتی میتواند ازالگوهای زنده الهام بگیرد. براین اساس روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است که طراحان اینرشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیتسازه به آن دست پیدا میکنند و مهمترین چیز برای طراحی معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خودرا القاء کند. سوال اصلی تحقیق این است که استفاده از معماری بیونیک در پیوند با طراحی معماری پایدار به تاثیری درمحیط زیست خواهد داشت؟ روش تحقیق حاضر به صورت کتابخانه ای-اسنادی می باشد. هدف این مقاله بررسی جایگاهطراحی معماری بیونیک در طراحی معماری پایدار و رابطه این دو مفهوم با یکدیگر می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری ، معماری پایدار ، معماری بیونیک ، طراحی