بررسی تجربی کوران هوا در ورودی ایستگاه های مترو تهران و حساسیت سنجی آن

جریان هوای مترو در ورودی ایستگاه های زیرزمینی دینامیک و پیچیده است و از نظر راحتی مسافران در زمان عملکرد معمول خود و از نظر ایمنی در شرایط اضطراری بایستی مدیریت شود. در زمان عملکرد نرمال مترو لازم است اغتشاشات آیرودینامیکی ایجاد شده توسط حرکت قطارها محدود شود. جهت دست یابی به این مهم بایستی تغییراتی در طراحی بخش های مختلف از جمله زیرساخت، معماری، سیویل و برخی از سیستم های کنترل و عملکرد آنها اعمال کرد. با افزایش خطوط و افزایش سرعت حرکت قطارها این پدیده شدیدتر و مهمتر می شود. هدف این مقاله، مطالعه تجربی کوران جریان هوا در ورودی های ایستگاه های زیرزمینی مترو تهران وهمچنین حساسیت سنجی آن است. میدان آزمایشات اندازه گیری جریان هوای ناپایا، در ورودی های سه ایستگاه پایلوت H۲ ، L۱ و G۲ هم در فصل سرما و هم در فصل گرما بوده است. اندازه گیری ها نشان دادند که سرعت جریان هوا در ورودی ایستگاه دارای دامنه نوسان بیش از ۱۰± متر بر ثانیه است. چنین کوران شدیدی در ورودی ایستگاه های مترو از نظر استانداردهای مربوطه به هیچ وجه مطلوب نبوده و موجب ناراحتی نه تنها کارکنان ایستگاه بلکه بسیاری از مسافرین و بویژه کودکان و سالمندان و بیماران می شود. در این مطالعه عوامل تاثیرگذار بر کوران هوا در ورودی ها مشخص شدند. نتایج کسب شده نشان می دهند اثر پیستونی قطار، سیستم تهویه مکانیکی مترو، ابعاد و موقعیت قرارگیری ورودی های ایستگاه، هندسه ی ایستگاه از عوامل موثر بر کوران هوا می باشند.