اثر نوبیلتین بر آپوپتوز در مغز میانی ونئواستریاتوم در مدل تجربی بیماری پارکینسون القاشده با تزریق داخل نیگرال لیپوپلی ساکارید در موش صحرایی

مقدمه و هدف: نوبیلتین ، فلانوئید موجود در مرکبات است. خاصیت آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی و ضد آپوپتوزی نوبیلتین در بسیاری از مطالعات اخیر مشاهده شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر نوبیلتین بر شدت آپوپتوز در مدل تجربی بیماری پارکینسون ایجاد شده با تزریق داخل نیگرال لیپوپلی ساکارید در موش صحرایی بود.   مواد و روش ها: موش های صحرایی نر (۲۸n =) به چهار گروه شم، شم تحت تیمار با نوبیلتین، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت درمان با نوبیلتین تقسیم شدند. با تزریق ۵ میکروگرم لیپوپلی ساکارید داخل سمت راست ناحیه جسم سیاه موش های صحرایی در سیستم نیگرااستریاتال ضایعه ایجاد شد. نوبیلتین به میزان ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم از یک ساعت بعد از جراحی تا یک هفته بعد آن به طور روزانه و به شکل خوراکی تجویز شد. در پایان هفته اول پس از جراحی هموژنه بافتی تهیه شده و اندازه گیری شاخص شدت آپوپتوز انجام شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که درمان با نوبیلتین به کاهش معنی دار میزان DNA fragmentation در گروه LPS تیمارشده با نوبیلیین در مقایسه با گروه LPS در مغز میانی منجر شد (P<۰.۰۵).   نتیجه گیری: تجویز نوبیلتین به موش های پارکینسونی شده با لیپوپلی ساکارید موجب کاهش آپوپتوز می شود و احتمالا می تواند در درمان کمکی بیماری پارکینسون تاثیر داشته باشد.  

کلیدواژه ها:

نوبیلتین ، آپوپتوز ، بیماری پارکینسون ، لیپوپلی ساکارید