اثر عصاره آبی الکلی بخش های هوایی اسطوخودوس خراسانی (Nepeta menthoides) بر یادگیری و حافظه در موش های صحرائی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه و هدف: دیابت قندی یک اختلال متابولیک شایع است که سبب عوارض نامطلوبی از جمله اختلال حافظه و یادگیری می گردد. گزارش شده است که اسطوخودوس خراسانی موجب بهبود حافظه و یادگیری می گردد. لذا هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر عصاره اسطوخودوس خراسانی بر یادگیری و حافظه ناشی از دیابت در موش های صحرایی است.   مواد و روش ها: موش های صحرایی نر به تعداد ۴۰ سر به ۴ گروه کنترل، کنترل دیابتی، کنترل تحت تیمار با عصاره اسطوخودوس خراسانی، دیابتی تحت تیمار با عصاره اسطوخودوس خراسانی تقسیم گردیدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین استفاده شد. پس از گذشت ۶ هفته، درمان با عصاره به فرم تزریق داخل صفاقی، به میزان ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم روزانه به مدت دو هفته نیم ساعت قبل از انجام تستهای رفتاری صورت گرفت. جهت ارزیابی یادگیری و حافظه از ماز شعاعی هشت بازویی و تست آماری Two way repeated-measures ANOVA و در سنجش قند از آنوای یک طرفه استفاده شد.   نتایج: دیابت موجب آسیب یادگیری و حافظه به شکل افزایش خطاهای حافظه کاری و مرجع گردید و مصرف عصاره اسطوخودوس خراسانی در گروه دیابتی سبب کاهش معنی دار در تعداد خطاهای مربوطه گردید. اسطوخودوس خراسانی همچنین موجب کاهش قند خون در گروه دیابتی شد.   نتیجه گیری: مصرف عصاره اسطوخودوس خراسانی در موش های دیابتی سبب بهبود اختلال حافظه و یادگیری ناشی از دیابت شد. این اثر می تواند حداقل بخشی ناشی از کاهش قند خون باشد.

کلیدواژه ها:

دیابت قندی ، اسطوخودوس خراسانی ، استرپتوزوتوسین ، اختلال یادگیری و حافظه ، ماز شعاعی هشت بازویی