سیاست خارجی ایران از منظر منطق فازی

منطق فازی اگر ریشه یابی شود قابل ردیابی در زمان های به نسبت دیر است اما بصورت یک رویکردمنسجم و عملیاتی عمر چندانی ندارد. بنیانگذار آن فردی ایرانی الاصل بنام لطفی زاده است. برخلافمنطق کلاسیک که منطق منازعه است، منطق فازی؛ منطق تعامل و مدارا است. منطق پذیرش اختلافو تکثرگرایی است. منطق ارسطویی، منطق دو ارزشی است. برای هر سوالی به دو پاسخ آری یا خیراکتفا می کند. حقیقت یا صفر است یا یک. یا سفید یا سیاه. در جهان واقعی اما واقعیت اینگونه نیست،حقیقت می تواند صفر یا یک یا در بازهای میان ایندو قرار داشته باشد. این پژوهش تلاش کرد تا کارکرداین منطق را در تحلیل سیاست خارجی ایران به بحث و بررسی بگذارد. روش جمع آوری اطلاعاتبصورت کتابخانه ای است. سیاست خارجی ایران در سه مقطع سلسله قاجاریه، حکومت پهلوی وجمهوری اسلامی با اتکاء به کاربست نظریه فازی تحلیل شده است. نتیجه پژوهش حاکی از این استکه سیاست خارجی ایران در مقاطع مختلف در میان منطق کلاسیک و فازی در نوسان بوده است. درغالب اوقات تلاش شده است تا با اتکاء به منطق فازی منافع ملی ایران حفظ و در وضعیت بیشینه سازیقرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، منطق کلاسیک ، سیاست خارجی ، ایران