رابطه احساس تعلق به مدرسه با خلاقیت هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه منطقه جلگه رخ

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه احساس تعلق به مدرسه با خلاقیت هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه شهر جلگه رخ بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه منطقه جلگه رخ در سال ۱۴۰۰ می باشد که حدود ۶۵۰ نفر بودند که از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و براساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۴۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و به سه پرسشنامه خلاقیت هیجانی ( آوریل و نولز، ۱۹۹۱)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری ، بتی و وات، ۲۰۰۴) پاسخ دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر تعلق به مدرسه و خلاقیت هیجانی ، بین متغیر تعلق به مدرسه و آمادگی هیجانی ، بین متغیر تعلق به مدرسه و نواوری ، بین متغیر تعلق به مدرسه و اثربخشی ، بین متغیر تعلق به مدرسه و اصالت همبستگی مثبت و معنادار (۰۵/۰(p < مشاهده شد. بنابراین هر چه احساس تعلق به مدرسه در افراد بیشتر باشد، خلاقیت هیجانی در آنها بیشتر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، خلاقیت هیجانی