بررسی و تحلیل زیبایی شناسی شعر نیما یوشیج با رویکرد انتقاد اجتماعی

ادبیات معاصر فارسی از نظر بینش عمیق اجتماعی و سیاسی و اهداف مردمی، که در گذشته ادبی کمتر امکان بروز یافتهبود بیمانند است. اگر چه نقش عوامل فراادبی و فرازبانی نظیر عوامل اقتصادی،اجتماعی در تحلیل منطقی شعرنیمایوشیج، به عنوان یک رسانه عمومی و بیدارکننده انکارناپذیر است؛ نقش و جایگاه خود متن شعری را از دیدگاهصورت گرایی و عینی نمی توان نادیده گرفت. نیما از آنجا که نماینده یک سبک مستقل ادبی در حوزه شعر است، بنا برپیشینه های نظری خود به یقین در فرم و زبان شعر نوآوری کرده است؛ چراکه سبک شعری او از سبک های قبل متمایزاست.شاعران و نویسندگان این دوره همگام با دیگر افراد جامعه، به مظاهر زشت اجتماع انتقاد می کردند و ادبیات کهپیش از این به سبب ترتیب نظام اجتماعی نمیتوانست از حکومتها انتقاد به سزایی بکند در این دوره چون سلاحی برایکسب آزادی و ابزاری برای بیان انتقادهای سیاسی و اجتماعی به کار آمد. هدف پژوهش حاضر بررسی زیبایی شناسیاشعار نیما یوشیج است. نوع نگاه نیما به کیفیت پیوند هنر با اجتماع حاوی رویکردی انتقادی است که به تعبیر متفکران درهنر اصیل مدرن به خوبی قابل مشاهده است. مطابق با این دیدگاه، هنر مدرن بی آنکه به تصویرگر واقعیتهای اجتماعیفروکاسته شود و در دام تفنن جویی مفرط بیفتد به صورتی غیرمستقیم به نفی وضعیت حاضر میپردازد. نتایج نشان میدهد که در شعر نیما مناسبات انتقادی هنر با جامعه به شکلی عالی نمایان میشود، انتقاد با استفاده از شگردهای خاصیچون طبیعت گرایی، نمادپردازی، عناصر درونمایه ای چون عشق، انتقاد از جامعه و... در شعر او نمایان است.

کلیدواژه ها:

نیما یوشیج ، زیبایی شناسی انتقادی ، جامعه