بهینه سازی ساختار سیمای سرزمین با رویکرد تجزیه تحلیل شبکه اکولوژیک و تئوری گراف

تخریب شدید اراضی طبیعی در استان های شمالی منجر به خسارات زیادی به سیستم های اکولوژیکی این مناطق گشته است. این در حالی است که پیوستگی لکه های سبز و زیستگاه های گونه های جانوری یکی از مهم ترین ویژگی آن هاست که حرکت جانوران و انتقال ژن ها را در بین زیستگاه ها میسر می سازد. با به کارگیری اصول اکولوژی سیمای سرزمین، مفاهیم موجود در تئوری گراف و شبکه اکولوژیک می توان به شبیه سازی و تجزیه و تحلیل شبکه های اکولوژیکی و زیستگاهی پرداخت و طرح مناسبی را برای بهبود ساختار، عملکرد و حفظ تنوع زیستی ارائه کرد. چارچوب ساخت و بهبود ساختار شبکه اکولوژیکی در این مطالعه مبتنی بر مدل تجزیه و تحلیل الگوی فضایی مورفولوژیکی، تئوری گراف (به وسیله نرم افزار Conefor ۲.۶) و تجزیه وتحلیل مسیر با کمترین هزینه توام با در نظر گرفتن مقدار مقاومت و آستانه فاصله برای گونه قرقاول (Phasianus colchicus) است. در این شبکه اکولوژیک میزان محدود کریدورهای طبیعی در کنار تعداد زیاد هسته ها، نشان دهنده نیاز این شبکه به تدبیر کریدورهایی از سوی متخصصین است. به علاوه میزان کم منافذ درون هسته ها موید وضعیت مطلوب شبکه از حیث پیوستگی درونی هسته ها می باشد. لذا در این پژوهش، یک الگوی شناسایی و برنامه ریزی تبیین می گردد که قطعا در مدل سازی سیمای سرزمین و برنامه ریزی فضایی شبکه های اکولوژیک کمک کننده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شبکه اکولوژیک ، تئوری گراف ، زیستگاه ، کریدور ، قرقاول