عناصر و سمبل های اصلی معماری بیوفیلیک، در جهت طراحی فضاهای کاربردی

طبیعت در همجا وجود دارد و تاثیرگذار است. انسان مدام از طبیعت تقلید می کند؛ ساختن خشت را از درختان فرا گرفته ، از گل های وحشیبرای خلق سر ستون ها الهام گرفته اند و امواج دریا نقش مایه را برای خلق جزییات گچ بری و تزیینات به آنها بخشیده است.طبیعت به وضوح دراستعاره هم مرکزیت دارد . طبیعت ، شاید به مثابه والاترین استعاره ، سر چشمه استعاره های بسیار مهم و در عین حال متفاوت بوده است. طبیعتبا آدامش دریا ، صدای برگ ها، نقش و نگار زمین و حالات فصول، تامل در آرامش، سختی و والایی را به ما ارزانی می کند. طبیعت در شعرشاعران، یقیینا در روح شاعرانه ی هر آفرینه ای حضور دارد. طبیعت نام خود را (مثل طبیعی،طبیعت گرا) به هر آنچه «واقعی» می نماید عاریه می دهد؛ طبیعت سرچشمه ی احساسات ، شور و شعف، و رایحه ی فضاوزمان است . بسیاری از احساساتی که طبیعت بوجود می آورد مثل تغییر ساعاتو گذشت زمان، که با تغییر رنگ کوه ها و آسمان ، عبور نور از لابه لای ابرها ، و با سر بر آوردن ماه و غروب خورشید مشخص می شود، نا محسوسهستند ؛ که حضور خود را از طریق مشاهده یا تاثیر عناصر محسوس طبیعت (مثل کوه ها، دریا،درها،حیوانات و موجودات) بر ما مشهود می سازند.طبیعت به هر دو قلمروی (محسوس ونامحسوس) تعلق دارد . طبیعت با همه چیز در تماس است، روح زندگی را در آن ها می دمد و شرایط لازموجود و رویش موجودات رافراهم می کند. طبیعت دلیل هرگونه «تغییرپذیری» است، و همچنین قابلیت آموزش مفاهیم بصری، فضایی و ساختمان را داراست . ما نیاز فوق العاده ای به توجه دوباره به عناصر محسوس طبیعت داریم، چرا که می توان به این موضوع امید بست که احساسات شور وهیجان و رایحه هایی که معمار کنجکاو می تواند از طبیعت فراگیرد ، پادزهری را فراهم می آوردکه «از خود بیگانگی» اخیر، را از معماران و محیط های معماری مبتلا به آن می زداید.بازگشت به طبیعت و همراه شدن با آن اجتناب ناپذیر است. به دلیل گرایش ذاتی و فطری انسان ها در تعامل با طبیعت و تاثیرات قابل توجه ارتباطبا طبیعت در روح و جسم آدمی، بشر همواره به دنبال ایجاد یک رابطه ی منطقی و مناسب میان فضاای درون و طبیعت بیرون بوده است.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، معماری ، بیوفیلیک