بررسی مسکن پایدار از دیدگاه کالبدی (نمونه موردی: خیابان عظیمی محله هرندی منطقه ۱۲ تهران)

پیدایش انقلاب صنعتی، افزایش سطح زندگی، ابداع اتومبیل و پیشرفت تکنولوژی حمل و نقل، موجب رشد بیش از اندازه شهرهاپس از جنگ جهانی شده است، به گونه ای که مشکلات زیست محیطی، آلودگی، ترافیک، فقر، بد مسکنی و ... در شهرها را به دنبالداشته است. در دهه ۱۹۹۰ در واکنش به این مسائل نظریه توسعه پایدار شکل گرفت.مسکن یکی از احتیاجات اولیه و اساسی انسانهابه شمار می آید. بخش عمده سطح هر شهر، از کاربری مسکونی تشکیل می شود که مهمترین بخش هر شهر می باشد. مسکن اصلیترین عنصر شهر است، که در توسعه شهر توجه به پایداری آن اساسی ترین وجه شناخته می شود. با عنایت به موارد گفته شده و تلاشدر جهت کاهش مشکلات و مسائل حاد شهرهای کشور باید به موضوع مهم مسکن با تاکید بر توسعه پایدار توجه جدی شود. در اینتحقیق به علت گسترده بودن موضوع، عدم وجود آمار و اطلاعات دقیق، کمبود زمان و احتراز از مطالعات سطحی و پهنا گرا فقط به دوبعد اصلی کالبدی و اجتماعی مسکن با رویکرد توسعه پایدار شهری پرداخته می شود. بررسی وضعیت و شاخصهای کالبدی و اجتماعیمسکن در شهر نشان می دهد که شهرها در بخش کالبدی مسکن با مسائلی از جمله تراکم و همجواری انواع فعالیتهای ناسازگار باکاربری مسکونی، کمبود شدید کاربریهای خدماتی مورد نیاز مسکن، پایین بودن کیفیت ساختمانها، استفاده از مصالح بی دوام و غیرهو همینطور در بخش اجتماعی مسکن با مسائلی همچون بدمسکنی، کاهش فضای قابل سکونت، تراکم مسکونی بالا، ازدحام بیش ازاندازه ی خانوار در واحد های مسکونی و غیره روبروست. این تحقیق می تواند گام کوچکی در شناخت و ارائه ی راهکار در روند اعتلایکیفیت زندگی شهر در راستای توسعه پایدار در خیابان عظیمی در محله هرندی در منطقه ۱۲ تهران بردارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مسکن پایدار ، محله هرندی ، خیابان عظیمی