بررسی اثر ضخامت، انحنا و محل ماکزیمم ضخامت برروی بال نامحدود موج دار

میکروپرنده ها از نظر ابعادی اندازه کوچکی داشته و با توجه به جثه ی کوچک و سرعت پروازی کم آن ها، معمولا از جنبه نیروهای آیرودینامیکی همواره با مشکلات زیادی روبه رو هستند و در زوایای حمله پایین دچار واماندگی می شوند. به منظور افزایش قدرت مانورپذیری و بهبود عملکرد ریزپرنده های بال ثابت، از یک روش کنترل غیر-فعال به عنوان موج دار کردن لبه حمله، بر روی بال های آن ها استفاده شده که پدیده واماندگی را خنثی می کند ولی با تشکیل حباب های جدایش آرام در زوایای قبل از زاویه واماندگی، منجر به کاهش ضریب برآ و افزایش ضریب پسای بال می شود. هدف از این تحقیق این است که میزان اثرگذاری پارامترهای هندسی بالواره پایه نظیر ضخامت، محل ماکزیمم ضخامت و انحنای بالواره بر روی عملکرد آیرودینامیکی بال نامحدود با لبه حمله موج دار در زاویه قبل از واماندگی بررسی شود. لذا شبیه سازی عددی حول یک بال نامحدود به روش حجم محدود و با استفاده از مدل توربولانسی شبیه سازی ادی جداشده صورت پذیرفت. نتایج حاصله نشان دادند که افزایش ضخامت و محل ماکزیمم ضخامت منجر به بهبود عملکرد آیرودینامیکی میکروپرنده به ترتیب حدود ۱۰% و ۲۰% شده است ولی افزایش انحنای بالواره مبنا تا حدود ۴% اثر معکوس داشته است. همچنین تغییرات ضرایب آیرودینامیکی نشان می دهند که به محل ماکزیمم ضخامت بیشترین حساسیت را دارند.

کلیدواژه ها:

sinusoidal infinite wing ، thickness ، camber ، maximum proximity ، Aerodynamic forces