جایگاه حقوق بشر در عملکرد سیاست خارجی اتحادیه ی اروپایی (در قبال روابط با ایران و اسرائیل)

هدف: بررسی تطبیقی میزان تعیین کنندگی مولفه ی حقوق بشر در جهت گیری های عملی سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در قبال ایران و اسرائیل هدف اصلی این پژوهش است.روش شناسی: این پژوهش بر اساس روش توصیفی-تحلیلی و با اتکا به اسناد نهادهای مورد پذیرش اتحادیه اروپایی در پی دستیابی به اهداف پژوهش برآمده است.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که اتحادیه اروپایی علی رغم داعیه داری دفاع از حقوق بشر ، میان سیاست های اعلامی و اعمالی خویش دچار تعارض و تضاد می باشد و اتحادیه اروپایی در ارتباط با ایران از مقوله حقوق بشر به مثابه ابزاری جهت دستیابی به مقاصد سیاسی استفاده می نماید و در ارتباط با اسرائیل با وجود کثرت قطعنامه های حقوق بشری صادره توسط نهادهای بین المللی علیه اسرائیل ، همواره منافع اقتصادی ، امنیتی و توسعه و فناوری اهمیت داشته و حقوق بشر در عمل به محاق رفته است.نتیجه گیری: یکی از مولفه های تعیین کننده در روابط خارجی اتحادیه اروپایی ، بر اساس سیاست های اعلامی آن ، پاسداشت حقوق بشر است. در پی تاسیس کمیسیون و سپس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپایی حمایت رسمی و قاطع خود از این نهادهای حقوق بشری بین المللی را اعلام نمود و مصوبات آن را معیار جهت گیری سیاست خارجی خود دانست. با این حال ، منافع مادی و ایدئولوژیک و راهبردی این اتحادیه در قبال اسرائیل مانع از آن می شود که علی رغم قطعنامه های متعدد حقوق بشری ، مواضع عملی سختی در قبال این کشور اتخاذ نماید و در مقابل در مقام اعمال فشار بر ایران برآید.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، اتحادیه اروپایی ، سیاست های اعلامی ، سیاست های اعمالی ، ایران ، اسراییل