بررسی رابطه ارتباطات علمی با خوداثربخشی دانشگاهی دانشجویان

امروزه علم و دانش به دلیل ارزش آن و یا به دلیل تاثیراتی که در کلیهی عرصههای زندگی انسان بر جای گذاشته، اهمیت زیادی یافته است. سوال اصلی در این پژوهش آن است که آیا رابطهای میان ارتباطات علمی و خوداثربخشی در میان دانشجویان وجود دارد یا خیر؟ جامعهی آماری این پژوهش را کلیهی دانشجویان دو دانشگاه دولتی شاهد و دانشگاه تهران، که در سال ۱۳۸۹ برای تحصیلات عالی پذیرفته شدهاند، تشکیل میدهد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، معادل ۳۶۰ نفر حاصل شد که از دانشکدههای مختلف دو دانشگاه شاهد و تهران متناسب با تعداد کلی هر یک از آنها تعیین گردید؛ سپس ابزار پرسشنامه به شکل تصادفی در اختیار پاسخگویان قرار گرفت، که با استفاده از نرمافزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. دادهها حاکی از میزان نسبتا پایین ارتباطات علمی و سطح متوسط خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در دو دانشگاه است؛ اگر چه میزان هر دو متغیر در دانشگاه شاهد کمتر از دانشگاه تهران بود. همچنین نتایج حاصل از آزمون پیرسون نشان داد که ارتباطی معنادار میان ارتباطات علمی و میزان خوداثربخشی شخصی و دانشگاهی در میان دانشجویان وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Scientific Communications ، Academic Self-Efficacy ، Academic Identify ، Sociability