ارزیابی حساسیت زیست محیطی سواحل شمالی خلیج فارس با توجه به ارزش های حفاظتی و کانون های آلوده ساز

ارزیابی حساسیت سواحل در واقع سنجش غنای زیستی فوق العاده سواحل به دور از کانون های آلوده ساز با ملاک ها و معیارهای مشخص و از پیش تعیین شده است. هدف از فرایند ارزیابی حساسیت در سواحل استان بوشهر عینیت بخشیدن به توانایی سواحل استان برای انتخاب مناطق تحت حفاظت در ناحیه ساحلی کشور به شمار می رود. بدین منظور در اولین گام، محدوده مورد مطالعه با توجه به آخرین یافته های طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی تعریف شد. سپس بر اساس داده های موجود و زمین مرجع کردن و تهیه فتوموزائیک تصاویر ماهواره ای لندست و IRSو برداشت زمینی، کار شناسایی و تهیه نقشه های پایه در دو محدوده تاثیر گذار بالا دست که مرز دهستان های ساحلی را شامل می شود و محدوده تحت تاثیر مستقیم (یا ناحیه کرانه ای) در عرصه ای به وسعت ۳۸۴۸۱۰ هکتار صورت گرفت. در این تحقیق طرح ریزی مدل نوینی به منظور گزینش مناطق تحت حفاظت در نوار ساحلی با استعانت از روش تحلیل سلسله مراتبی و با کمک نرم افزار ArcGIS انجام شد. این مدل برای سنجش حساسیت ذاتی منطقه و آسیب پذیری بالفعل منطقه، با توجه به کانون های آلوده ساز و در نهایت ارزیابی حساسیت منطقه برای تعیین مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست در سامانه اطلاعات جغرافیایی و تحت برنامه ArcGIS به صورت مدل ریاضی خطی طرح ریزی شد. در مدل نوین ارزش عوامل تاثیر گذار بر حساسیت به صورت یکسان اعمال نشده است، بلکه با تعیین ضرایب وزنی، ارزش و اهمیت هر یک از عوامل با توجه به میزان حساسیت وارده بر محیط مشخص شده است. درکل، در محدوده مورد مطالعه،۲۱/۲۹۹۴ هکتار از منطقه با حساسیت خیلی زیاد،۷۶/۲۷۰۱ هکتار با حساسیت زیاد، ۱۹/۴۲۱۲۴ هکتار با حساسیت متوسط و۸۰/۲۹۰۰۵۶ هکتار با حساسیت کم ارزیابی شد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی حساسیت ، بوشهر ، خلیج فارس ، روش تحلیل سلسله مراتبی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، ناحیه ساحلی