درک پدیدارشناسانه ی کنش اجتماعی در زندگی خوابگاهی دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان

در تحقیق حاضر به بررسی تجارب زیسته­ی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه­های دانشجویی دانشگاه فرهنگیان از کنش­های اجتماعی و درک آن­ها از زندگی در این اماکن پرداخته شده است. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی بوده و به روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. زمان اجرای پژوهش، بهمن و اسفند سال ۱۳۹۳ بوده و نمونه­ها از میان دانشجویان ساکن خوابگاه­ها، با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند، انتخاب شدند. پس از اشباع اطلاعاتی، تعداد شرکت­کنندگان به ۱۶ نفر رسید. جمع­آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه­ی عمیق و تجزیه و تحلیل داده­ها به روش کدگذاری آزاد و انتخابی انجام شد. یافته­های حاصل از تجارب زیسته­ی دانشجویان، در قالب ۵ مضمون اصلی و تعدادی زیر­مضمون استخراج شدند. مضامین اصلی استخراج شده عبارت بودند از: دلبستگی به خوابگاه، درک همدلانه، نظم­پذیری رضایتمندانه، خودکنترلی، الگوپذیری و تجربه­آموزی. در این تحقیق مشخص شد که درک و تجربه دانشجویان از زندگی در این مکان، همان درکی نیست که دیگران (اعم از مسئولین دانشگاه) از این تجربه دارند. دانشجویان کنشهای مثبت زندگی در محیط خوابگاه را شامل مهارتهای زندگی، سازگاری، مسئولیت­پذیری، کنترل رفتار و احساسات، تاب­آوری و درک متقابل می­دانستند. آن­ها جوامع یادگیری­ای تشکیل داده بودند که بسیاری از مفاهیم بنیادین زندگی را از آن طریق می­آموختند.

کلیدواژه ها:

کنش ، کنش اجتماعی ، دانشجویان دختر ، پدیدارشناسی