اثر پروتکسین بر قابلیت هضم نشاسته ذرت توسط زنبور عسل، Apis melifera (Hymenoptera: Apidae)
محل انتشار: نامه انجمن حشره شناسی ایران، دوره: 40، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 277
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESI-40-2_003
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1401
چکیده مقاله:
این پژوهش به منظور بررسی توان زنبور عسل در مصرف نشاسته به عنوان جایگزین شهد و اثر پروبیوتیک تجاری پروتکسین بر قابلیت هضم نشاسته در دستگاه گوارش زنبور عسل انجام شد. در آزمایش اول تعداد ۳۶ کندو به طور تصادفی در شش گروه همسان قرار گرفتند و هر گروه یکی از جیرههای آزمایشی، تیمار اول جیره فقط بر پایه شربت شکر (گروه شاهد)، تیمار دوم جیره پایه حاوی یک گرم بر لیتر پروتکسین، گروه سوم جیره پایه حاوی ۱۰ درصد نشاسته، گروه چهارم جیره پایه حاوی ۲۰ درصد نشاسته (S۲۰)، گروه پنجم جیره پایه حاوی ۱۰ درصد نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (S۱۰P) و گروه ششم جیره پایه حاوی ۲۰ درصد نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (S۲۰P) را دریافت کردند. در آزمایش دوم زنبورهای تازه ظاهر شده در شش گروه در داخل قفسهایی در انکوباتور قرار داده شده و تیمارهای اشاره شده بالا را به مدت ۲۱ روز دریافت کردند (در دمای ۱ ± ۳۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۵۰ درصد). در پایان هر دو آزمایش تعداد ۱۰۰ عدد زنبور کارگر از هر تیمار انتخاب و از نظر میزان جذب نشاسته، وزن خشک، جمعیت میکروبی بخشهای مختلف دستگاه گوارش، غلظت پروتئین و چربی بدن آنها ارزیابی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد، پروتکسین به طور معنیداری جذب نشاسته را در گروه S۲۰P نسبت به گروههای دیگر افزایش داد (P≤۰.۰۵). همچنین حضور نشاسته در جیره زنبورها سبب افزایش معنیدار وزن خشک، غلظت پروتئین و چربی بدن زنبورها شد (P≤۰.۰۵). پروتکسین جمعیت میکروبی را در بخشهای مختلف دستگاه گوارش زنبورها افزایش داد (P≤۰.۰۵). بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد افزودن همزمان نشاسته و پروتکسین میتواند تاثیر مثبتی بر سلامتی و قدرت کلنی داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد حسن وکیلی
Department of agriculture and food science, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
محمد چمنی
Department of agriculture and food science, science and research branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
غلامعلی نهضتی
Department of animal science, College of agriculture and natural resources, University of Tehran, Karaj, Iran
علی اصغر صادقی
Department of agriculture and food science, science and research branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :