اثر تمرین هوازی تداومی بر شاخص های مرتبط با میلین سازی در قشر پیشانی مغز موش های بزرگ آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: اولیگودندروسیتهای تولیدکننده میلین، نقش مهمی در حمایت از عملکرد نورون در سیستم عصبی پستانداران ایفا می کنند. ایجاد الیگودندروسیتهای میلین ساز از سلولهای اجدادی الیگودندروسیت، نیازمند فعالیت گروهی از تنظیم کننده های رونویسی است که برای ساخت اجزای میلین ضروری هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین تداومی با شدت متوسط (MCT) بر شاخص های پروتئین پایه میلین (MBP) و پروتئولیپیدی میلین (PLP) مرتبط با میلین سازی در قشر پیشانی مغز موش های سفید آزمایشگاهی بود.مواد و روش ها: ۱۶ موش سفید آزمایشگاهی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تمرین تداومی تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل ۲۴ دقیقه دویدن تداومی بر روی تردمیل بود که به مدت ۸ هفته (۵ جلسه در هفته) انجام شد. در پایان دوره تمرین، برای ارزیابی تغییرات بیان ژنی، بافت قشر پیشانی موش های بزرگ آزمایشگاهی استخراج شد. داده ها با استفاده از روش های آماری آنالیز کوواریانس و من ویتنی در سطح معناداری (۰۵/۰≥α) تحلیل شدند.نتایج: طبق نتایج به دست آمده، تمرینات تداومی باعث افزایش معنادار بیان ژن های MBP و PLP در مقایسه با گروه کنترل شد.نتیجه گیری: می توان گفت احتمالا انجام تمرینات تداومی با شدت متوسط می تواند در تسریع فرآیند میلین سازی در قشر پیشانی مغز مفید باشد و به عنوان یک روش غیرتهاجمی در این زمینه مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تمرین تدوامی ، میلین سازی ، پروتئین اصلی میلین ، پروتئین پروتئولیپیدی ، قشر پیشانی